Dag 12 en 13 - Death Valley

Death Valley is een bijzonder gebied. We hebben net voor het park getankt. Dat was maar goed ook. We tankten voor 3 dollar 59 onderweg (de hotdogs kosten 25 ct) In dessert Valley was de benzine 4 dollar 99 per gallon.. Ook dessert valley is weer een bijzondere ervaring. Allereerst de hitte. je ziet de temperatuur oplopen in de auto maar pas als je uitstapt zie je dat de waarschuwingen (Neem altijd water mee als je de auto verlaat, zorg voor goede kleding, zonnebril en/of hoed en neem geen onnodige risico's) zeker niet overbodig zijn. We zijn onderweg naar het hotel een paar keer gestopt bij uitzichtpunten. Erg lang buiten de auto zijn is niet te doen. Badwater is het laagste punt.. 89 meter onder zeelevel. Het is een punt waar na een regenbui (ja het regent ook in Death Valley) hele mooie zoutafzettingen vormen die nu helaas vertrapt zijn door alle bezoekers. Daarna gecruised richting ons hotel. We reden eerst langs furnace creek. Midden in de woestijn is daar een "oase" een resort met palmbomen. Even verderop is het visitorcenter. Het was vandaag extreem heet. Er wordt gewaarschuwd niet te gaan hiken.. die waarschuwing wordt kracht bijgezet door een bord dat vermeldt dat er 2 doden zijn gevallen sinds april door de hitte. Gelukkig is het in het visitorcenter lekker koel. We kijken er een filmpje over het ontstaan van en het leven in deathvalley en de kinderen vullen weer een rangerboekje in. We leren er weer veel van. Zoals dat er schorpioenen leven en dikke vogelspinnen en andere kruipers die we niet willen zien.. maar ook dat het er 's nachts zo donker is dat je ontelbare sterren en de melkweg kunt zien.

Op naar het hotel. We slapen in het park, in Stovepipewells. Een oude waterput waar de miners die vroeger hun geluk kwamen beproeven hun water haalden. Het is zo warm... 124 farenheit.. ongeveer 51/52 graden celcius. De wind waait als een föhn. Weinig keus om te eten dus we eten in het restaurant. Een hamburger met "ratlesnakesaus" ofwel een peperig heet prutje op je hamburger.. Maar het is lekker en de glazen met frisdrank krijgen een free refil. Daarna ranger Brian ontmoet die hier de meeting verzorgde voor de Junior Rangers.. we waren de enige.. (op een medewerker van het hotel na. Ranger Brian heeft een uur vol verve verteld over allerhande geologische verschijnselen en het ontstaan van Grand Canyon. Zo zijn er 'moving" rocks die op "racetrack" zichzelf voortbewegen. Maar ook legt hij uit hoe de zandstormpjes ontstaan die we langs de route steeds zagen en nog veel meer. Hij werkt ook nog even een stinktor van de vloer, die erg lijkt op een enge spin met maar 6 poten. We hebben het gezellig met Ranger Brian maar het zwembad lonkt. Om 21.00 laat hij ons gaan (of wij hem). Buiten is het pikdonker en stikheet. We duiken heerlijk het bad in dat tot middernacht open is.

De kinderen krijgen er geen genoeg van. Wij wel, kleden ons snel aan en gaan met bier en een wijntje nog even buiten zitten, privé momenten zijn schaars deze vakantie. Ik heb een rok aan en voel steeds iets langs mijn benen kruipen. Dus echt op mijn gemak zit ik niet.Dan maar terug naar het zwembad. Daar zocht een Duitse vrouw contact met ons. Gezellig mee zitten kletsen. Hoogtepunt van de avond... een langswandelende schorpioen bij het zwembad en een grote drijvende spin in het zwembad.. wildlife is leuk maar de familie A. is er niet voor gemaakt hahaha..Om middernacht nog even naar de sterren gekeken (bij zeker nog 40 graden of meer) en daarna lekker geslapen..

Dag 10 , 11 en 12 - Las Vegas

Van de National parcs naar Las Vegas.. een grotere verandering is je niet voor te stellen.

De weg naar Las Vegas is saai. Het is de woestijn, niet zoals de Sahara, met zand, maar vooral struikjets en rotsen. Dan na miles en miles ligt daar opeens een stad. We kwamen overdag aan. Het was ongeveer 2,5 uur rijden vanuit Kanab dus het was vooral een drukke hete stad. Dankzij de tomtom was het hotel snel gevonden. Het Mardi Grass Best Western, net buiten de drukke "strip". Het personeel was niet bepaald vriendelijk en het hotel zou ik niet aanraden. Het was niet . slecht of vies, maar volgens een Belg die we troffen heb je voor niet veel meer een kamer in één van de gigantische hotels op de Strip. (In de eerste offerte hadden we die ook maar vreemd genoeg toen we bevestigden 1 dag later waren een aantal hotels spontaan vol geboekt) Affijn, om te slapen prima en het was een ruime kamer met een grote bar/keuken en een afscheiding tussen de bedden.De wifi was helaas beperkt, vandaar dat de verhalen uitbleven. Er was wel een zwembad waar we heerlijk in gezwommen hebben, en niet onbelangrijk we konden er wassen. Ik heb dus snel 2 wassen gedraaid en we kunnen voorlopig weer met schone kleren vooruit. Wassen kost er niet veel. 1,75 per was en 1 dollar voor de droger. Voor 5 dollar 50 heb je dus weer genoeg schone kleren in minder dan 1,5 uur!

De eerste dag hebben we dus vooral even dat soort dingen geregeld terwijl de kindjes lekker zwommen. Snel wat gegeten bij Denny's. Een restaurant waar je ook "gewoon" kunt eten en toch is het een soort fastfoodketen. Nynke had lekker zalm met (gore) broccoli en aardappelpuree.. zij was ook blij met 'normaal' eten. Wat opvalt en indruk maakt op de kinderen is de hoeveelheid zwervers hier. Ze liggen op straat te slapen, niet fijn om naar te kijken als je zit te eten maar het laat je wel weer realizeren hoe goed je het hebt. Er lag zelfs een zwerver die uit zijn rolstoel gevallen was. Mensen stappen er gewoon overheen en laten de persoon liggen in de hitte. Na het eten terug naar het hotel. Nog even lekker het zwembad ingedoken voor we ons begaven op THE STRIP, de hoofdstraat van Las Vegas waar het allemaal gebeurt. En ja het gebeurt er allemaal.. we werden afgezet door de shuttle van het hotel die ieder uur rijdt tot 22.00. Je weet van gekheid niet welke kant je als eerste op zult gaan. We hebben ons eerst maar over de strip mee laten voeren met de massa en onze ogen uitgekeken. Alle reklames en lampen en danseressen op straat met hun schaarse verenpakjes en de fotofiguren en de enorme hotels.. mega indrukwekkend. We zijn richting het Belagio gegaan waar fonteinenshows de langslopende mensen trekken en vermaken. Helaas hing er onweer in de lucht dus de shows werden afgelast. Dan maar naar binnen, langs alle shops en casino's. Je kunt bij alle hotels naar binnen lopen. Veel hotels hebben thema's zoals Parijs waar de Eiffeltoren is nagebouwd en je je binnen in Parijs waant, maar ook Italië in The Venetian compleet met gondels (waar je pp 20 euro voor moet neerleggen en die je lang van tevoren moet reserveren) We hebben de eerste dag Het Belagio en Ceasars Palace bezocht. Daarna ziijn we teruggelopen naar het hotel. (Geen slimme zet met de blaren van Patrick) Ik vond het niet echt prettig. De stad is groot en ik ken het van CSI LasVegas. Wij zijn ook hier niet bepaald de kleinste mensen maar toch.. ik moet er niet aan denken overvallen te worden op straat met de kids erbij. Gelukkig schrok mijn boze gezicht genoeg mensen af blijkbaar want we hebben veilig het hotel bereikt. Daar nog even samen genoten van een wijntje in de tuin van het hotel. Ik heb geen gokmachine aangeraakt. Patrick heeft 1 dollar verspeeld.. (we zijn ook van die beesten hahaha) Overigens toen ik geld ging wisselen voor de wasmachine en Daan achter me aan liep, werd hij weggestuurd.. hij mocht niet in het casino staan..In de grote hotels mochten de kinderen wel meelopen maar absoluut niet in de buurt komen van de machines of tafels.

De tweede dag begonnen met uitslapen. Daarna ontbeten met (erg zoet) brood en beleg dat we gisteren gekocht hebben. Erg prettig om te doen wanneer het hotel geen ontbijt serveert. Het scheelt een bak geld.
Had ik al gezegd dat we de eerste dag een koelbox gekocht hebben??? Nou een aanrader voor iedereen die met de auto gaat reizen in dit warme gebied. Voor 20 dollar heb je altijd koud water en drinken (lees drank) bij de hand en het houdt je beleg en andere etenswaren zoals fruit lekker koel en vers. Is de beste aankoop tot nu toe..

Na het eten lekker gezwommen om vervolgens naar een outlet te gaan. Ons was verteld dat je daar voor 15 euro levi's kunt scoren dus hop erheen.. Ik heb ze in ieder geval niet gevonden.. ben er zelf niet echt kunnen slagen. He is een walhalla voor mensen die van merkkleding houden (Maar het was mij te warm om echt te zoeken en te passen) De kids voelden zich ook niet helemaal lekker door de hitte dus we zijn met een paar t-shirts en een paar nieuwe schoenen voor Patrick (vanwege de blaren natuurlijk :D) snel weer terug naar het hotel gegaan.. nou ja snel.. ik zocht een walmart op de tomtom en koos er 1 15 min rijden de verkeerde kant op... daar besloten die avond 'makkelijk' te eten. Een lekkere salade en brood gekocht. Bijzonder blijft het dat je voor een tomaat 1 dollar 11 betaald, voor een appel soms nog meer.. voor een salade 3, 90 en voor 2 big macs bij de Mac 4 dollar 44. Hoe gezonder hoe duurder lijkt het wel. Ik was blij met mijn appels en salade.. Daarna even haasten want we wilden om 18.00 mee met de shuttle omdat we kaartjes hadden gekocht online voor Madame Tussauds. Scheelt een hoop als je die thuis koopt en zeker omdat het avondtickets zijn. Na 18.00. MadameTussauds was grappig. Je neemt wat foto's en er was een 4d film over de hulk en spiderman en captain america, en je bent er zo weer uit. Daarna zijn we nog over de Strip gelopen en hebben NewYork en Paris bezocht en de indrukwekkende fonteinen show van Belagio gekeken. Een heerlijk Ben en Jerry's soft ijsje gegeten en nog wat hotels bezocht. Daan wilde persé naar Tropicana om te zien waar de pokerdobbelstenen die hij gekocht heeft vandaan kwamen.

Om de voeten van Patrick te sparen zijn we met de monorail teruggegaan richting hotel. Bekaf van alle indrukken het bed in gedoken.

De laatste ochtend besloten niet nog langer in Vegas te blijven. We hadden de oude strip (Fremont street) nog willen bezoeken maar hadden er wel genoeg van. Daan mocht als verrassing schieten van ons met een heckler en koch MP 5. Een voor een 14 jarige enorme ervaring waar hij niet over uitgepraat raakt. Blijft een gek idee dat je hier gewoon wapens kunt kopen. Hij schiet behoorlijk goed.. heeft het papier met een doorzeefde pop als bewijs.

Daarna de auto in op weg naar DEATH VALLEY

Dag 9 - Bryce canyon naar Zion - Kenab

Ik loop wat dagen achter omdat de internet verbinding de afgelopen dagen te wensen over liet.

Na Brice Canyon zijn we naar Zion gegaan. Het verhaal van het colorado plateau is nu compleet. Bryce ligt het hoogst en heeft de hoogst zichtbare laag. Bij Zion is de laag afgeleten en bij Grand Canyon ligt de onderste laag. Ieder park is zo verschillend qua natuur. Waar we in Bryce de Hoodoos zagen (hoge pilaren van steen en rots) is Zion een park met grote rotspartijen waar je doorheen rijdt. Het is erg droog dus de rivierbeddingen die zouden moeten zorgen voor nog mooiere plaatjes zijn helaas droog. We hebben bij Zion een stukje gelopen langs een modderig riviertje (de virgin). We wilden een stuk hiken maar helaas heeft Patrick een paar lagen blaren onder zijn voeten dus echt ver lopen ging niet. Het pad liep langs een camping waar behoorlijk veel mensen aan het camperen waren met tentjes. Het wemelde er van de eekhoorntjes en hagedissen en we hebben ook een soort hert op de camping zien lopen, gewoon tussen de tentjes. Er zitten ook slangen en spinnen. Ik zou er geloof ik niet graag overnachten.

Aangekomen bij een rangerstation hebben de kinderen weer meegedaan met het Ranger Program. Een boekje met vragen en opdrachten en een verplicht bijwonen van een Meeting met de Ranger. Erg interessant deze bijeenkomsten, in kindertaal wordt uitgelegd hoe de regio ontstaan is en bijzonderheden.

Daarna moesten we nog terug naar het bezoekerscentrum en daar kregen de jongens hun rangerbadge :D Ondertussen was het al redelijk laat en zijn we naar het dorpje kanab gereden waar het hotel stond voor die nacht. Het was wederom een Best Western en het was een prima kamer. We hebben eerst het stadje verkend. Ook hier druipt het Cowboy en Western thema overal vanaf. Naast het hotel heb ik in een Levi's store een spijkerbroek en rokje kunnen scoren en ook Daan is eindelijk geslaagd met 2 spijkerbroeken.Daarna hebben we het lokale little hollywood museum bezocht waar ze buiten verschillende decors hadden staan die gebruikt zijn in Westerns. Toegang was gratis en het souvenir winkeltje voor het museum was natuurlijk de hoofdzaak. Patrick heeft er voor onze toiletcollectie twee kentekenplaten kunnen scoren. (We verzamelen de kentekenplaten van de staten die we hebben bezocht. Het zijn oude gebruikte platen, dat maakt het extra leuk)

We hebben geweldig gegeten in een Cowboy restaurant waar je binnen en buiten je ogen uit keek. Er was een live zanger en we hebben (voor de verandering) geen hamburger gegeten maar een heerlijke steak met gepofte aardappel en broccoli. Hoe lekker kan dat zijn :D

Na het eten kids in bed en wij even de straat op en neer gewandeld. Toch loop je dan niet rustig dus snel weer terug naar het hotel. In het hele stadje stonden plakaten met tekst over welke films er opgenomen waren en wie er allemaal geweest waren.

Bij het hotel 's avonds zorgde een stinkdier op zoek naar eten voor vertier. Het beestje liep daar te scharrelen en wij keken van 1 hoog toe. Bijzonder dier weer toegevoegd aan ons lijstje "wilde" dieren.. Gezellig gekletst met een paar americanen die met een Harley hun dochter gingen bezoeken in Californië.

Dag 8 - Horseshoebend en Bryce Canyon

De wekker gezet want het hotel serveert het ontbijt van 6.00 tot 9.00.. uitslapen is er dus niet bij. Ik schrok om 7.15 wakker. De wekker was niet afgegaan want mijn mobiel was leeg.. Snel aangekleed en naar beneden. Er was geen plek meer om te eten in de eetzaal. Veel te weinig tafels en stoelen voor de enorme horde Nederlanders.. Terwijl we uiteindelijk zaten en ik me afvroeg waar die hoeveelheid Nederlanders toch vandaan kwam, merkte Patrick op dat het een georganiseerde busreis was. Op het moment dat ik me hardop afvroeg of mijn collega Carla met haar gezin erbij zou zijn loopt ze de ruimte in met haar koffer.. Hilarisch ;D Even gekletst en ervaringen uitgewisseld. Bijzonder elkaar zo ver van huis te zien. We wisten van elkaar dat we naar de USA gingen en hadden gekscherend gezegd hoe maf het zou zijn elkaar tegen te komen.. en voilà..

Na het ontbijt heeft Nynke nog even gezwommen in het zwembad terwijl ik voor de miljoenste keer de koffers heringepakt heb. Ik vind het een behoorlijk opgave met 4 personen te leven uit koffers. Vooral omdat we tot nu toe (behalve in NY) iedere nacht in een ander hotel slapen.

Om een uur of 10 de auto bepakt en op weg gegaan. Vlak bij Page zit een uitkijkpunt dat Horseshoebend heet. Je parkeert er en loopt dan een dikke kilometer (brandende zon en zand, geen beschutting) een zandpad af richting een kloof. Het uitzicht is wederom fenomenaal. Gelukkig hadden we bergschoenen aan. Helaas waren we vergeten ons in te smeren en een half litertje water was eigenlijk te weinig voor de heen en terugwandeling. Een hoed of pet zou ook slim geweest zijn. Maar we hebben het overleefd.

Daarna begonnen aan de rit naar Bryce Canyon in Utah. Een 3,5 uur rijden. Rijden is hier geen straf, Het landschap is steeds net weer anders. Enorme bergen en kloven en woestijnvlaktes wisselen elkaar af. De kleuren zijn steeds weer anders. Parkeerplekken zijn er zelden en met zoveel liter ingenomen water valt dat niet altijd mee..

Aangekomen in Bryce Canyon eerst weer ingecheckt bij Bryce View Lodge. Lekker toeristisch plekje vlak voor het National Park. Het thema is Cowboy en dat zie je overal terug.

Snel de schoenen gewisseld en richting een uitkijkpunt gereden. Daar de koffers uit moeten pakken omdat het ten eerste aardig fris was en ik alles wat enigszins warm was uit de "dagkoffers" had gemikt. Ten tweede omdat de regenjassen dezelfde behandeling hadden gehad als de warme kleding dus kon ik op de parkeerplek even lekker alles opzoeken. Daarna de minder gezellige familie uitgehangen omdat Daan zijn bril in het hotel was blijven liggen en hij verweet mij dat ik hem vergeten was.. dikke discussie en ruzie later (volgens mij ben ik echt niet verantwoordelijk voor zijn spullen) terug naar het hotel om de bril op te halen. Daarna retour het park in (de ruzie duurder langer dan de rit) om de geplande wandeling toch uit te voeren. Dit is zo'n bijzonder landschap dat het voorval snel weer vergeten was. Ze mogen de volgende keermisschien toch weer mee hoewel we voornemens waren ze op het eerste het beste vliegtuig naar huis te zetten en ze nooooooit meer mee te nemen..

We zijn een pad afgelopen terwijl de dreiging van onweer in de lucht hing. Onderweg zagen we kolibrietjes uit bloemetjes drinken en we realiseerden ons net te laat dat naar beneden lopen soepeler gaat dan omhoog. Alle hijgende tegenliggers hadden waarschuwing genoeg moeten zijn natuurlijk... Affijn, weer terug naar boven geklauterd. Alles in het ritme van je hartslag volgens een oude indianen gebruik. Daarna terug naar het bezoekerscentrum, paspoort laten stempelen en een soort junior ranger boekje gehaald voor de jongens. Ze moesten dan wel een rangerpraatje bijwonen om 20.00 over bomen. Hartstikke leuk. We kwamen er net op tijd achter dat ze hier wel aan een andere tijdzone doen (lees 1 uur later) dus snel een pizza naar binnen gewerkt (1 grote voor 4 personen.. als ie komt denk je ik lust er wel 2 maar door de hoeveelheid kaas en bodem is 3 stukken echt voldoende als avondmaaltijd) en daarna snel een paar boodschappen voor het ontbijt gehaald en daarna door naar de Ranger.. Het was interessant maar ook hilarisch.. in een powerpoint presentatie werd informatie gegeven over het nut van de bomen en wat diersoorten, afgewisseld met liedjes over bomen. Daan kreeg de slappe lach.. wat ik stiekem wel snap. Na de presentatie was het donker buiten en zijn we stapvoets teruggereden het park uit. Onderweg hebben we wel 10 herten gespot langs de weg. Nog even de toerist uitgehangen en nu lekker slapen..

Dag 7 Grand Canyon naar Page (Antelope Canyon)

Geen ontbijt in de lodge vanochtend. Een broodje op de hand (lang leve de koelkast in de kamer en de boodschappen van gisteren) en geen tijd te verliezen. Nog wel op het nieuws meegekregen dat er een enorme storm over Phoenix geraasd heeft. Wat een mazzel dat we er al weer weg waren.

We waren om kwart over acht al bij het visitors center. Met de auto (net als iedereen eigenlijk) Het was niet erg druk. En dat versterkte het gevoel van rust.

Een wandeling gemaakt over the RIM en steeds genoten van het veranderende plaatje naast ons. Iedere stap geeft een ander uitzicht. Alleen Nynke vond het "niet wat" ze heeft liever de Alpen (?!) Of Amsterdam... lekker makkelijk voor volgende vakanties haha..

Het is wel balen dat we uitgerekend vandaag de volgende stop met een tijdsdruk hebben, om 14.30 hebben we een tour naar Upper Antilope Canyon. Voel me net een kodak toerist.. klik en doorlopen terwijl hier zoveel te zien is.. een dag zou niet genoeg zijn. Daan heeft besloten later terug te gaan en een hike te doen de Canyon in. Zo avontuurlijk is zijn oude moedertje niet dus ik druk nog maar een keer het knopje van mijn Canon in..

We hebben een paspoort gekocht van de National Parks. Leuke tip voor iedereen die ooit de USA gaat bezoeken, je kunt er stempels zetten van de parken die je hebt bezocht. Helaas missen we NY en The Everglades... maar wie weet...

Daarna heb ik (eindelijk) het stuur overgenomen om Patrick ook relaxed te kunnen laten kijken en te laten genieten van de omgeving.

Het was een geweldige rit naar Page. dik 2,5 uur met zoveel verschillende landschappen. Woestijn en de Canyon, rode rotsen, enorme bergen met gekke vormen in de verte. Veel oe's en ah's later kwamen we (een uur te vroeg want , no ma'm we don't do the time zone's) aan bij de antelope Canyon tours.. Snel even langs het hotel maar de kamer was nog niet klaar, dan maar even de wallmart in om onze drankvoorraad aan te vullen.

Nynke wilde graag beef Jerky proeven.. maar vond het niet voor herhaling vatbaar (ik ook niet)

Om 14.30 hadden we de afspraak bij adventurous antelope canyon tours. Met een ander Nederlands stel aan boord van de Jeep van Nandree onze Navajo gids. Bloedheet. De route ging over een zandpad, lekker hobbelig. Ik had de eer naast Nandree (of hoe je het ook schrijft) te zitten in de auto. Beetje kunnen kletsen over de canyon en de Navajo in het algemeen. De kloof is big business.. Het was erg indrukwekkend, de lichtinval is lastig te pakken met de camera. Tip voor als je er ooit heen gaat: Neem een petje of hoed mee voor het zand dat de kloof in waait. De kloof is echt wel de behoorlijke toegangsprijs waard.

Na het bezoeken van de Antilope Canyon hebben we even geshopt in de Walmart. Veel drinken en water ingeslagen. Morgen gaan we naar Bryce Canyon en daar is het allemaal prijzig. Gegeten bij de Taco Bell na dagenlang gezeur van Daan. Natuurlijk iets niet al te denderends gegeten.. bonenburrito (bah) de soft tacos gingen wel maar het zal niet op de lijst van aan te raden eten komen wat mij betreft.

De lucht werd akelig donker en het begon flink te waaien en te bliksemen in de verte dus we zijn lekker naar het hotel gegaan. Nynke sliep al vlot en Daan heeft een film gekeken. Goed voor zijn Engels.

dag 6 - Sedona naar Grand Canyon

Vanochtend een lekker ontbijt gehad in het hotel. Met havermout, wafels met stroop, toast, cereal enz.

Sedona heeft vandaag Cowboy day. In het stadje zijn mensen verkleed en het maakt dat het stadje eruit ziet alsof het het decor is van een westernfilm.

We besluiten voor we door rijden richting Grand Canyon eerst hier wat rond te hangen en te genieten van de sfeer. Nynke heeft met een lasso gegooid (en de tweede poging was al raak) Patrick was minder handig met de lasso en heeft het uiteindelijk opgegeven.

Er was een show waar ze met echte geweren en pistolen schoten. (geladen met blancs) Blijft toch vreemd dat er in de USA gewoon mensen gewapend rondlopen. De show was grappig. Veel aandacht voor het eren van veteranen en soldaten in actieve dienst, gevolgd door het zingen (eerder krijsen) van het volkslied en the pledge van de vlag. (of zoiets) Daarna kon de show beginnen.. Na de show hebben we een cowboy lunch gehad. (hamburger nummer zoveel) en daarna besloten we te gaan rijden en te zien waar de weg ons brengt.

Onderweg stelde Patrick voor om een meteoriet impact plaats te bezoeken. Het is dik120 km extra maar we hebben de tijd. Het museum ligt afgelegen vlakbij Winona. De krater is zo enorm groot, het is amper te bevatten als je er bij staat. Toen we er net waren begon het enorm te stortregenen. Gelukkig was er in het museum een film over de familie die wilde bewijzen dat het echt een meteoor was die ingeslagen was. Jarenlang is het betwist doorgeleerden die meenden dat het gat een vulkaankrater moest zijn omdat ze nergens meteoriet gesteente vonden. Na 25 zoeken naar de steen overleed de man met het idee en zijn familie gaf het op. De overheid was niet geïnteresseerd omdat ze al een gat hadden (Grand Canyon) en nu is het land nog altijd in beheer van de familie en hebben ze er een attractie van gemaakt.

Na de bui nog even na de krater gekeken en vervolgens verder gereden want het wordt hier erg vroeg donker en we wilden de Grand Canyon nog snel bezoeken voor het vallen van de avond.

De route naar het park is indrukwekkend met enorme bergpartijen. Helaas hebben we 2 bosbranden gezien. Één ervan was al onder controle, de andere nog niet. Een hele bergwand stond in de rook... als dat in Nederland zou zijn hadden we geen stukje bos meer over, zo'n enorm gebied.

Bij het park een pas gekocht (80 dollar) waarmee je toegang hebt tot alle stateparks. Daarna snel ingecheckt bij de slaapplek voor vannacht. Een lodge midden in het park. Super geinig alleen erg warm want er was geen airco.. het was buiten beter dan binnen. Koffers gedumpt en snel op pad naar de Grand Canyon. Het was een klein stukje lopen, de temperatuur was heerlijk maar het werd erg snel donker. De Grand Canyon is zo enorm en gaaf, dat is niet uit te leggen, niet te omschrijven zo overweldigend. Foto's kunnen niet weergeven hoe het er is. Het was helder en de avond zon maakte het plaatje compleet. Het werd snel schemerig en we moesten vlot terug om niet in het pikdonker de lodge te moeten zoeken. Patrick wilde met de shutle bus maar we wisten niet goed welke we moesten nemen en er was geen chauffeur te bekennen. Toch maar snel te voet terug gegaan. Patrick strompelend want hij heeft enorme blaren gelopen in NY. Nynke angstig, achter iedere struik een beer of mountainlion verwachtend. Daan grappend over chupacabra's en andere monsters. Ik hoog tempo want ik heb het ook niet op donkere bossen met enge ritsels maar me stoer houdend voor Nynke.

Blij bij de lodge te zijn dook Nynke gelijk in bed om als een blok in slaap te vallen. Daan vermaakt zich even met zijn mobiel (zonder internet) en Patrick en ik hebben voor het eerst deze vakantie even alleen samen buiten gezeten... Hoe simpel geluk kan zijn :D

dag 5 - van Tempe (phoenix) naar Sedona

Vroeg opgestaan en ons uitgeleefd in de Walmart. Lekkere broodjes en vooral veel drinken gehaald. Gelukkig is de kofferbak van de chevrolet malibu groot genoeg om naast onze bagage een koelbox in kwijt te kunnen. Een koelbox is echt noodzaak op deze tocht.

Tomtom ingesteld. De aardige baliemeneer van het hotel in Tempe heeft ons de touristische route getoond. (snelweg :D) we namen de HWY 17 richting Flagstaff. Eenhighway zoals die hoort te zijn. Ruim en het voelt alsof je zweeft. Onderweg gestopt om wat foto's te maken van de enorme cactussen langs de route. Van die manshoge exemplaren waar Arizona om bekend staat. Daarna nog een stop gemaakt bij een rustplaats. We hadden lekkere broodjes gehaald en hier stonden tafels met bankjes onder een overkapping. Ik zat al en wilde gaan smeren toen Nynke opeens vol afgrijzen riep dat ze daar dus echt niet ging zitten.. Zij was zo slim om onder de tafel te kijken. Daar zat een enorme spin met eierzak.. Ik ben nog nooit zo snel opgesprongen.

Snel wat gesmeerd en staand gegeten. Daarna verder gereden richting hotel. Sedona is een mooi klein stadje. Het was het toneel voor veel westerns. Het Super 8 hotel heeft zelfs een klein zwembadje waar Nynke en ik dankbaar gebruik van hebben gemaakt terwijl de mannen wat sliepen. Het stikt hier van de Nederlanders.

Na het zwemmen en rusten was het al weer tijd om iets te ondernemen. Het was ondertussen bijna 5 uur dus veel keus hadden we niet. We zijn naar een uitkijkpunt gereden (airportroad) en hebben genoten van het uitzicht over de berg en rotsformaties waar Sedona om bekend staat. De lucht was wel erg dreigend en het onweerde in de verte wat het eigenlijk extra spectaculair maakte. Daarna zijn we naar Uptown Sedona gegaan waar welekker de tourist hebben uitgehangen om vervolgens te eten in de Cowboy Saloon waar veel beroemde acteurs uit western films ook vertoefden na de opnames.Volgens de overlevering zou zelfs Elvis er hebben gegeten toen hij hier een film op nam. Het eten was in ieder geval geweldig. Hamburgers maar dan zo vers en groot.. Daan had een buffaloburger..

Na het eten was het al pik donker. Het was pas 20.30!! Wij waren helemaal stuk want het tijdverschil is 3 of 4 uur met NY. Om 21.00 lag de familie A. plat.

Howdy folks

NY dag 4 - vliegdekschip, slenteren en doorreizen naar Phoenix

Het moet niet gekker worden.. voor half 7 wakker geworden. (moeder poepchagerijnig..) ontbeten.. De beste man had Patrickverkeerd begrepen en had ipv 2 bagels met ei en 2 bagels met creamcheese 2 bagels met creamcheese en ei geleverd (Ieuwww). Na het ontbijt rustig de koffers opnieuw ingepakt. Vuile was in de ene en 3 schone setjes in de kleinste koffer. Tomtom bij de hand want vanavond zal het laat zijn als we de auto op kunnen halen. Onze vlucht naar Phoenix is omgeboekt naar 20.33. Met dik 5 uur vliegen komen we daar laat aan. Het tijdverschil met NY is geloof ik2 uur eerder..

Tot zover voor nu. Vandaag gaan we nog wat slenteren door NY. Patrick wil een of ander vliegdekschip bezoeken en rond 17.00 zullen we richting JFK gaan.

Ben benieuwd waar ik weer internet heb.

We hebben de intrepid bezocht. Een vliegdekschip dat nu als museum dienst doet. Je kon er een onderzeeër bezichtigen die dienst deed in de koude oorlog. Het was een groot museum waar de mannen hun ogen uit keken.

https://tickets.intrepidmuseum.org

Daarna het laatste half uur in NY nog even naar South Ferry gegaan en rondgehangen in Battery park. Nog snel een stuk pizza gegeten om vervolgens de koffers te halen in het hotel en richting vliegveld te gaan.

In de metro was het mega druk gezien het tijdstip. Niet echt handig met kinderen en koffers. Aan de andere kant is het een goedkope en avontuurlijke manier van reizen. Aan het eind van de rit is de airtrain. 5 dollar en je wordt bij je terminal afgezet. Eenmaal daar bleek dat we toch van een andere terminal vertrokken, daar konden we heen met de shuttlebus. Per ongeluk vloeistof in de tas laten zitten.. daar doen ze niet echt aardig over bij de douane. De kinderen mochten de schoenen aanhouden, wij moesten alles uit :D (Schoenen, riem, horloge enz) Nog even wat gegeten voor vertrek.

Bij de gate oponthoud, de crew was nog onderweg met een andere vlucht. Aan boord roken we (vies) eten.Blijft bijzonder dat mensen gewoon in het vliegtuig stappen met maaltijden. Dit keer een chinees echtpaar ofzo. Het vliegtuig stonk enorm (bah). De vermoeidheid verdrukte mijn vliegangst. Het uitzicht was fenomenaal. Nynke heeft gelukkig kunnen slapen in het vliegtuig. Aankomst tijd lokaal 23.05 maar voor ons 3 uur later, 2 uur 's nachts dus.

Koffers halen, auto uitzoeken. Nog even gepraat met paar mensen die exchange student Fabian uit Zweden kwamen afhalen.
Bij het uitzoeken van de auto's gingen een stel vrouwen met 'onze' droomauto er vandoor. Dan maar een andere.. Chevrolet Malibu. Wat een bak! (foute kleur, maar dat zijn we wel gewend) Vervolgens nog wat onwennig in die enorme bak naar de Red Roof Inn (gelukkig hebben we de tomtom meeuit Nederland) waar een zeer behulpzame man ons veel te lang wakker hield met vertellen over de omgeving en trips en tips geven. Zijn belangrijkste advies.. drink water water water anders lig je zo in een ziekenhuis.

Good night...