De wekker gezet want het hotel serveert het ontbijt van 6.00 tot 9.00.. uitslapen is er dus niet bij. Ik schrok om 7.15 wakker. De wekker was niet afgegaan want mijn mobiel was leeg.. Snel aangekleed en naar beneden. Er was geen plek meer om te eten in de eetzaal. Veel te weinig tafels en stoelen voor de enorme horde Nederlanders.. Terwijl we uiteindelijk zaten en ik me afvroeg waar die hoeveelheid Nederlanders toch vandaan kwam, merkte Patrick op dat het een georganiseerde busreis was. Op het moment dat ik me hardop afvroeg of mijn collega Carla met haar gezin erbij zou zijn loopt ze de ruimte in met haar koffer.. Hilarisch ;D Even gekletst en ervaringen uitgewisseld. Bijzonder elkaar zo ver van huis te zien. We wisten van elkaar dat we naar de USA gingen en hadden gekscherend gezegd hoe maf het zou zijn elkaar tegen te komen.. en voilà..

Na het ontbijt heeft Nynke nog even gezwommen in het zwembad terwijl ik voor de miljoenste keer de koffers heringepakt heb. Ik vind het een behoorlijk opgave met 4 personen te leven uit koffers. Vooral omdat we tot nu toe (behalve in NY) iedere nacht in een ander hotel slapen.

Om een uur of 10 de auto bepakt en op weg gegaan. Vlak bij Page zit een uitkijkpunt dat Horseshoebend heet. Je parkeert er en loopt dan een dikke kilometer (brandende zon en zand, geen beschutting) een zandpad af richting een kloof. Het uitzicht is wederom fenomenaal. Gelukkig hadden we bergschoenen aan. Helaas waren we vergeten ons in te smeren en een half litertje water was eigenlijk te weinig voor de heen en terugwandeling. Een hoed of pet zou ook slim geweest zijn. Maar we hebben het overleefd.

Daarna begonnen aan de rit naar Bryce Canyon in Utah. Een 3,5 uur rijden. Rijden is hier geen straf, Het landschap is steeds net weer anders. Enorme bergen en kloven en woestijnvlaktes wisselen elkaar af. De kleuren zijn steeds weer anders. Parkeerplekken zijn er zelden en met zoveel liter ingenomen water valt dat niet altijd mee..

Aangekomen in Bryce Canyon eerst weer ingecheckt bij Bryce View Lodge. Lekker toeristisch plekje vlak voor het National Park. Het thema is Cowboy en dat zie je overal terug.

Snel de schoenen gewisseld en richting een uitkijkpunt gereden. Daar de koffers uit moeten pakken omdat het ten eerste aardig fris was en ik alles wat enigszins warm was uit de "dagkoffers" had gemikt. Ten tweede omdat de regenjassen dezelfde behandeling hadden gehad als de warme kleding dus kon ik op de parkeerplek even lekker alles opzoeken. Daarna de minder gezellige familie uitgehangen omdat Daan zijn bril in het hotel was blijven liggen en hij verweet mij dat ik hem vergeten was.. dikke discussie en ruzie later (volgens mij ben ik echt niet verantwoordelijk voor zijn spullen) terug naar het hotel om de bril op te halen. Daarna retour het park in (de ruzie duurder langer dan de rit) om de geplande wandeling toch uit te voeren. Dit is zo'n bijzonder landschap dat het voorval snel weer vergeten was. Ze mogen de volgende keermisschien toch weer mee hoewel we voornemens waren ze op het eerste het beste vliegtuig naar huis te zetten en ze nooooooit meer mee te nemen..

We zijn een pad afgelopen terwijl de dreiging van onweer in de lucht hing. Onderweg zagen we kolibrietjes uit bloemetjes drinken en we realiseerden ons net te laat dat naar beneden lopen soepeler gaat dan omhoog. Alle hijgende tegenliggers hadden waarschuwing genoeg moeten zijn natuurlijk... Affijn, weer terug naar boven geklauterd. Alles in het ritme van je hartslag volgens een oude indianen gebruik. Daarna terug naar het bezoekerscentrum, paspoort laten stempelen en een soort junior ranger boekje gehaald voor de jongens. Ze moesten dan wel een rangerpraatje bijwonen om 20.00 over bomen. Hartstikke leuk. We kwamen er net op tijd achter dat ze hier wel aan een andere tijdzone doen (lees 1 uur later) dus snel een pizza naar binnen gewerkt (1 grote voor 4 personen.. als ie komt denk je ik lust er wel 2 maar door de hoeveelheid kaas en bodem is 3 stukken echt voldoende als avondmaaltijd) en daarna snel een paar boodschappen voor het ontbijt gehaald en daarna door naar de Ranger.. Het was interessant maar ook hilarisch.. in een powerpoint presentatie werd informatie gegeven over het nut van de bomen en wat diersoorten, afgewisseld met liedjes over bomen. Daan kreeg de slappe lach.. wat ik stiekem wel snap. Na de presentatie was het donker buiten en zijn we stapvoets teruggereden het park uit. Onderweg hebben we wel 10 herten gespot langs de weg. Nog even de toerist uitgehangen en nu lekker slapen..