Vanochtend een lekker ontbijt gehad in het hotel. Met havermout, wafels met stroop, toast, cereal enz.

Sedona heeft vandaag Cowboy day. In het stadje zijn mensen verkleed en het maakt dat het stadje eruit ziet alsof het het decor is van een westernfilm.

We besluiten voor we door rijden richting Grand Canyon eerst hier wat rond te hangen en te genieten van de sfeer. Nynke heeft met een lasso gegooid (en de tweede poging was al raak) Patrick was minder handig met de lasso en heeft het uiteindelijk opgegeven.

Er was een show waar ze met echte geweren en pistolen schoten. (geladen met blancs) Blijft toch vreemd dat er in de USA gewoon mensen gewapend rondlopen. De show was grappig. Veel aandacht voor het eren van veteranen en soldaten in actieve dienst, gevolgd door het zingen (eerder krijsen) van het volkslied en the pledge van de vlag. (of zoiets) Daarna kon de show beginnen.. Na de show hebben we een cowboy lunch gehad. (hamburger nummer zoveel) en daarna besloten we te gaan rijden en te zien waar de weg ons brengt.

Onderweg stelde Patrick voor om een meteoriet impact plaats te bezoeken. Het is dik120 km extra maar we hebben de tijd. Het museum ligt afgelegen vlakbij Winona. De krater is zo enorm groot, het is amper te bevatten als je er bij staat. Toen we er net waren begon het enorm te stortregenen. Gelukkig was er in het museum een film over de familie die wilde bewijzen dat het echt een meteoor was die ingeslagen was. Jarenlang is het betwist doorgeleerden die meenden dat het gat een vulkaankrater moest zijn omdat ze nergens meteoriet gesteente vonden. Na 25 zoeken naar de steen overleed de man met het idee en zijn familie gaf het op. De overheid was niet geïnteresseerd omdat ze al een gat hadden (Grand Canyon) en nu is het land nog altijd in beheer van de familie en hebben ze er een attractie van gemaakt.

Na de bui nog even na de krater gekeken en vervolgens verder gereden want het wordt hier erg vroeg donker en we wilden de Grand Canyon nog snel bezoeken voor het vallen van de avond.

De route naar het park is indrukwekkend met enorme bergpartijen. Helaas hebben we 2 bosbranden gezien. Één ervan was al onder controle, de andere nog niet. Een hele bergwand stond in de rook... als dat in Nederland zou zijn hadden we geen stukje bos meer over, zo'n enorm gebied.

Bij het park een pas gekocht (80 dollar) waarmee je toegang hebt tot alle stateparks. Daarna snel ingecheckt bij de slaapplek voor vannacht. Een lodge midden in het park. Super geinig alleen erg warm want er was geen airco.. het was buiten beter dan binnen. Koffers gedumpt en snel op pad naar de Grand Canyon. Het was een klein stukje lopen, de temperatuur was heerlijk maar het werd erg snel donker. De Grand Canyon is zo enorm en gaaf, dat is niet uit te leggen, niet te omschrijven zo overweldigend. Foto's kunnen niet weergeven hoe het er is. Het was helder en de avond zon maakte het plaatje compleet. Het werd snel schemerig en we moesten vlot terug om niet in het pikdonker de lodge te moeten zoeken. Patrick wilde met de shutle bus maar we wisten niet goed welke we moesten nemen en er was geen chauffeur te bekennen. Toch maar snel te voet terug gegaan. Patrick strompelend want hij heeft enorme blaren gelopen in NY. Nynke angstig, achter iedere struik een beer of mountainlion verwachtend. Daan grappend over chupacabra's en andere monsters. Ik hoog tempo want ik heb het ook niet op donkere bossen met enge ritsels maar me stoer houdend voor Nynke.

Blij bij de lodge te zijn dook Nynke gelijk in bed om als een blok in slaap te vallen. Daan vermaakt zich even met zijn mobiel (zonder internet) en Patrick en ik hebben voor het eerst deze vakantie even alleen samen buiten gezeten... Hoe simpel geluk kan zijn :D