De laatste dag...

Ons galgenontbijt.. de laatste dag alweer. We hebben gezien de hoeveelheid (lastig te vervoeren) bagage vervoer geregeld naar het vliegveld. Wat een luxe.. (voor die 2,5 dollar per persoon extra is het me meer dan waard om niet te hoeven slepen in de metro met al die koffers. Voor 11 dollar pp sta je bij je gate..)

Ik vind dat altijd spannend,zal het busje komen.. ruim een kwartier voor het afgesproken tijdstip kwam het busje al aanrijden. Koffers en gezin ingeladen en daarna nog2 andere adressen bezocht (geweldig, zo kom je op heel andere plekken in de stad) en ik kan me nu voorstellen dat mensen echt wel verliefd worden op San Fransisco. Zelfs zonder ´flowers in your hair´.

Eénmaal op het vliegveld aangekomen hielden we nog even ons hart vast bij het wegen van de koffers.. ik hield (verdorie) nog een paar kilo over.. hahaha had dus nog meer mee kunnen nemen... Maar het was goed zo. Spannend momentje 2 is of de kartonnen doos met daarin de skateboard van Daan wel mee zou mogen als koffer.. (opluchting, geen probleem daar)

En dan nog spannend momentje 3.. mag de (toch wel erg fijne en ons geweldig dienst gedane) koelbox die Patrick graagmee wil nemen mee als handbagage.. (En ja.. ook die is mee gevlogen als handbagage naar Nederland)

Goed om te weten is dat er niet veel te eten is als jevan deze internationale terminal moet vertrekken. Geen fastfood ketens, wel een pizzaria en (prijzige) broodjes.

Het vliegtuig begon op tijd met boarden. We zijn wel lang aan het wachten geweest voor we mochten vliegen. Het stijgen ging erg soepel en ik kon zowaar genieten van het uitzicht. Naast mij zat een aardige man, helaas werd ons wel even door hem verzocht nog even te gaan plassen want hij nam een slaappil en ging dan slapen.. (ehhh duhhh) gelukkig zijn Nynke en ik gezegend met een enorme blaas.. maar toch.

Weer lekker gegeten aan boord. De heren vegetarische pasta en Nynke en ik iets met kip. Het heeft ons prima gesmaakt.
De reis ging eigenlijk best vlot. Na een kleine 10,5 uur vliegen (10?) landden we alweer op schiphol. In de regen natuurlijk met als uitzicht matrixborden van de snelweg die aangaven dat er file stond.. Welkom thuis dus.. Koffers en doos kwamen vlot van de band. Met de bus naar langparkeren en op naar HUIS...

Tegen de jetlag kort geslapen en zo snel mogelijk weer het ritme in gegaan...

Nu nog genieten van de vele vele foto´s en herinneringen die we als gezin rijker geworden zijn..

Dag 21 San Fransisco dag 3

Vandaag relaxdagje gehad en bezocht wat we echt nog wilden bezoeken.

Om de dag te starten zijn we naar City Hall gelopen, het stadhuis van San Fransisco. Een mooi gebouw op een plein. Vanaf daar hebben we een stukje gewandeld door een super gave wijk. Hip met leuke winkeltjes en restaurantjes. Een gedeelte zoals ik me San Fransisco had voorgesteld, ver weg van de pieslucht en zwervers.
Daar de bus genomen naar de volgende bestemming.

Eén van de bekende plekjes van San Fransisco is Alamo square. Vanaf dit hoge punt (gelegen in een parkje) heb je schitterend uitzicht over de stad met op de voorgrond de ´painted ladies´ een rijtje victoriaanse huisjes.

Vervolgens zijn we nog even richting het centrum gegaan omdat ik mijn slag zou slaan bij Ross, een kledingwinkel, waar ik met lege handen weer uit kwam. Daarna over de lokale markt gelopen, gewoon omdat het leuk is andere producten te zien. Veel soorten courgettes en aubergines die wij hier zelden zien.

Daarna op een oude tram gesprongen richting Fishermens Warf om nog wat souvenirs te scoren. Halverwege eruit gegaan om voor Nynke een graffiti schilderij te kunnen kopen, welke ze gisteren al had willen kopen. Gelukkig was de beste man er en Nynke heeft er 1 gekocht. Daarna langs de kade gewandeld, nog even genoten van het uitzicht in de haven om vervolgens richting Pier 39 te slenteren. Wat een drukke plek is dat. Erg toeristisch en druk.. Patrick had geen shirts meer schoon dus die ging nog even t-shirts scoren voor een paar centen. Heel bijzonder.. in een winkeltje trof Daan een oud klasgenootje met haar broertje (klasgenoot van Nynke) en haar ouders. Heel maf gezien de drukte en natuurlijk aan de andere kant van de wereld.

Aan het eind van Pier 39 bij de beroemde zeeleeuwen kolonie gekeken. Wat een show maken die beesten er onbedoeld van. De ruzies en ook gewoon de slapende zeeleeuwen zijn zo leuk om te zien. Je zou er uren kunnen blijven staan.

Wij gingen nog even richting de Warf en werden getracteerd op een parade van lowriders (auto´s die op en neer kunnen stuiteren). Echt gaaf om naar te kijken. De één was nog mooier dan de andere. Dus veel foto´s verder richting het hotel gegaan met de bus. De ballonnen man (die wij bijna elke rit in de bus zagen) was nog druk aan het werk.

We hadden in de planning om te eten bij het restaurant naast het hotel. Iedere dag stond daar een rij wachtende mensen, dus het moest wel goed zijn. We waren mega blij dat er geen rij stond toen we aan kwamen lopen. Helaas was de blijheid van korte duur want het was tien voor acht en ze sloten om acht uur.. Grrrr.

Na een rondje om het blok om te zoeken naar een ander gezellig restaurantje om de vakantie af te sluiten moesten we helaas (of tot het genoegen van 2 kinderen) eten bij de Taco Bell / Kentucky fried chicken. Van ellende hebben we het maar in de hotelkamer opgegeten.

Daarna de koffers gepakt, sloten erop en alles klaargemaakt om morgen te kunnen gaan vliegen.

Het is ook goed om weer naar huis te gaan, hoewel Patrick en Nynke nog wel hadden willen blijven.

Dag 20 - San Fransisco dag 2 - escape from Alcatraz

Dag 2 - San Fransisco

Stijf en verkrampt wakker geworden in een klein bed met harde matras (maar wakker geworden.. volgens het bord van een zwerver al genoeg reden tot lachen.. er stond: Smile, U woke up this morning..)

Daarna aan het karige ontbijt. Na de overvloed van de afgelopen dagen in Santa Cruz zou ieder ontbijt karig lijken, daar niet van. Daar hadden ze verse wafels, scrammbled eggs met of bacon of worstjes en meerdere soorten cereal, yoghurtjes, fruit, sapjes enz enz. Hier is het toast met (plastic) kaas en viezige jam en een soort oranje iets wat door moet gaan voor jus d'orange, een smakeloze cornflake en droge muffins.. maar hé het is in ieder geval iets. we hoeven niet met lege maag op pad.

Omdat we geen hoogdravend programma hebben en we allemaal behoorlijk aan het eind van ons latijn zijn hangen we nog even in de kamer en herpakken de bagage en skypen even met Frankrijk. Het gaat erom spannen met de hoeveelheid bagage. Vooral de longboard van Daan, die mee moet als koffer zorgt voor wat spanning bij mij. Daardoor is een vierde koffer geen optie anders is zijn winst van de aanschaf hier teniet gedaan. We zullen morgen wel zien.

Eenmaal en route nemen we een bus richting de beroemde cablecars om er één te nemen richting Chinatown. We stappen niet op bij het turningpoint aan Market want daar staat steeds een enorme rij. Waar wij op stappen is het rustig en er is plek genoeg in de cable car.

Na een paar minuten rijden stopt de kar midden op een heuvel. De kabel is stuk en wordt gerepareerd. We hebben de keus.. blijven zitten of naar een andere busstop lopen. We belsuiten lekker te blijven hangen en van het moment genieten en wat foto's te maken. Na nog geen 10 minuten is het gerepareerd en vervolgen we onze weg richting China Town. China Town hier is de grootste ter wereld (buiten China natuurlijk). Aangekomen in Chinatown wurmen we ons eerst door het toeristische gedeelte. Veel winkels met meer van hetzelfde.. pas als de hoeveelheid chinezen echt toeneemt begint het echte chinatown. Met de winkels met rare (totaal onbekende) produkten, alles in het chinees omschreven zijn het leukst om te bezoeken. Je blijft je verbazen wat hier op het menu staat. In Santa Cruz kreeg ik een tip van een Amerikaan om in San Fransisco te eten bij de chinezen waar de eendenn het raam hangen. De stoute schoenen aangetrokken en iets besteld bij een dergelijk eettentje. Er aten ook chinezen dus och.. Ik bestelde iets met kip en big "to go" en kreeg helaas niet zo'n gaaf kartonnen bakje. Daar had het gerecht dan ook echt nooit in gepast. Voor een kleine 5 euro had ik me een bak vol.. met super heerlijk eten en een loempia! We stapten de bus in. Die zat ook bomvol met chinezen. Even waanden we ons in China. We waren de enige niet Chinezen..

Daarna moesten we op zoek naar een broek voor Nynke. Een paar dagen geleden lachte ik nog omdat ik fleecetruien mee genomen had. Nu ben ik er blij mee. Hoe oncharmant ook.. Wie kent mij hier.. :D Nynke echter had niets warms mee. Vanavond staat Alcatraz op het programma en het is ronduit fris vandaag. Gelukkig slagen we snel voor Nynke. Bij de Macy's scoren we haar eerste echte Levi's met een leuk mouwloos Levi's shirt. De cowboylook is compleet..

Daarna gaat de family nog even wat eten bij de Carls jr.(een californische Mac) omdat je niet met een lege maag naar Alcatraz kunt.

We nemen de F lijn naar AlcatrazLanding area. (de plek waar de boot vertrekt)

Alcatraz is een national parc dus alles is strak geregeld. We mogen boarden op de op onze ticket aangegeven tijd.

Het boottochtje is maar kort. Je vaart rond het eiland en als je van boort gaat wordt je als groep overgedragen aan een gids. We troffen het weer met onze gids. Een aardige vrouw die van alles vertelde en ons richting de audiotour bracht. De audiotour is in het Nederladns. Hoe fijn is dat.. Het is een leuk verhaal, verteld door ex-gevangenen en cipiers. Je mag in sommige cellen gaan zitten. In de tour vertellen ze over 2 ontsnappingspogingen. 1 is bloederig mislukt, de andere is verfilmd. Je kon jezelf ook nog 45 seconden laten opsluiten in een isoleercel. Na zo'n intensieve vakantie kon ik dat hok wel voor een paar uur huren.. wat een rust!
Na de tour kon je nog een aantal speciale activiteiten bijwonen. Wat helemaal speciaal was, was dat het allumni avond was. Het ziekenhuisgedeelte van Alcatraz was open en er waren een paar oudwerknemers van Alcatraz aanwezig die je vragen kon stellen Helaas hadden we weinig tijd met deze mensen die op het eiland met de gevangenen hadden geleefd,

Daarna kozen we voor het bijwonen van het openen en sluiten van de celdeuren. Wat een geluid is dat.. het galmt enorm. De hollywoodfilmindustrie heeft het geluid opgenomen om te gebruiken in films als Star Trek en Jurrasic Park.

Daarna ging het park dicht.De boot die ons kwam halen bracht de laatste allumni bezoekers en bewaking en nam ons en het personeel van Alcatraz mee, terug naar San Fransisco.

Wij kochten nog een hamburger bij In en Out om vervolgens met de bus weer richting hotel te gaan. Nog een geannimeerd gesprek gevoerd met een familie uit Hamburg.
Daarna nog nagenietend snel gaan slapen.

Dag 19 - vrijdag San Fransisco

We besluiten vanaf Santa Cruz niet de Highway 1 te nemen maar via San José te rijden omdat we nog iets nodig hebben bij de Walmart en die is verder niet meer in Santa Cruz te vinden.

Bovendien rijden we aan de verkeerde kant van de snelweg dus de vraag is of we van het uitzicht kunnen genieten onderweg.

Achteraf maakt het niet uit want wat we zoeken is niet bij deze Walmart te koop.

Je kunt merken dat je naar een stad rijdt. Het verkeer is druk en we rijden traag naar binnen. De stad kenmerkt zich door de glooiende straten. We besluiten eerst naar de Golden Gate te rijden. Aanvankelijk willen we erover heen rijden maar eenmaal ter plaatse is de tol ingewikkeld te betalen. Het moet electronisch en met een huurauto moet je binnen 48 uur online betaald hebben ivm met extra kosten door de verhuurder. We besluiten de brug niet over te rijden maar een stuk erover heen te lopen. De brug is hoog en biedt mooi uitzicht op Alcatraz en de stad. Het is wel erg mistig dus het zicht is niet super. Na ons uit de wirwar van fietsers en voetgangers te hebben gewurmd zijn we met de auto richting hotel gegaan.

Wederom gelukkig met de navigatie door TomTom want de stad barst van de eenrichtingstraten.

Bij het hotel rijdt er net auto weg voor het hotel dus we hoeven niet te zoeken naar een parkeerplek. De parkeertarieven zijn hier enorm.. maar we leveren de auto toch zo in dus even de koffers dumpen in de kamer en we zijn weer weg.

Het hotel.. tja.. wat zullen we er van zeggen. De chinees bij de balie is niet echt klantvriendelijk en redelijk kortaf. (dat werkt altijd heel goed bij mij.. NOT.. dus hij is nog niet klaar met me). Het bagagerek dat we nu eindelijk willen gebruiken gezien de hoeveelheid die uit de auto moet staat vol met koffers en daar gaat niemand verder wat aan doen.. ofzo.. Gelukkig is er een lift. Het hotel is oud en krakkemikkig. De lift heeft een deur aan de buitenkant die je met de hand open doet.. (bijna zo'n kooiliftidee) We wurmen ons met de eerste bagage in de lift en op naar de 5e etage.. De kamer is klein en benauwd en de bedden zijn krap.. (Zelfs voor dunne mensen) Moeder is chagerijnig en vervloekt San Fransisco nu al. Nadat de auto leeg gehaald is gaan we hem wegbrengen. Onderweg maken we voor het eerst de fout op de linkerbaan voor te sorteren terwijl we rechtdoor willen. We proberen in te voegen maar zodra dat kan beginnen de voetgangers te lopen en we blokkeren alles. Een oud vrouw schudt verwijtend het hoofd en voor ik het weet krijgt ze een middelvinger.. van mij.. en tenzij ze in het Nederlands kan liplezen is het maar goed dat ze niet wee hoe ik haar noem... Moeder is über chagerijnig.

Het inleveren van de auto gaat in een garage waar je op het laaste moment nog schade zou kunnen rijden omdat het enorm krap is. We leveren de auto in en gaan te voet op zoek naar buskaarten. We hebben 2100 mile gereden. Dat is een 3336 km ongeveer. Valt best mee dus.

De buurt waar we lopen is smerig. Het stinkt naar pis, overal hangen zwervers en zelf denormaal ogende mensen lijken dronken als we ze de weg vragen. Op straat wordt openlijk gedeald in drugs. Echt fijn voel ik me hier niet. We lopen opeens in een druk gedeelte met grote winkels.. beter. We besluiten even wat te eten bij de panda express en winkelen een beetje zonder wat te kopen want.. er kan geen gewicht meer bij. Op de hoek van de straat staat een enorme rij mensen. Het blijkt de hoek te zijn waar de cablecar gedraaid wordt. We lopen nog een stukje verder. Het begint wel echt fris te worden en we lopen langzaam richting hotel.

Mocht je meerdere dagen in SF zijn dan haal je net als in NY een meerdagen kaart. Voor 23 dollar pp heb je een passport waar je 3 dagen van alle openbaarvervoer inclusief de cablecars gebruik kunt maken. Plattegrond? Hebben we niet.. zoekt u het zelf maar uit mevrouw.. Gelukkig is het niet erg ingewikkeld en staat in ieder bushokje de kaart met alle locale verbindingen.

Na een uurtje rust in het hotel zijn we richting fishermans warf gegaan met de bus. Lijn 47 heeft als eindbestemming Fishermans warf dus het is lekker makkelijk. De lijn stopt 1 blok achter het hotel (Eddie.. ofwel bij oom Ed) De volgende straat is Ellis (ofwel Tante Elles) dus zo kunnen we het goed onthouden.

We gaan achter in de bus zitten. Opeens zegt Daan wat is toch dat geluid?? Op de achterbank in het raam staat een lila bak met deksel en er komt een raar sissend/ratelend geluid uit. Ook staat er een tas onbeheerd. Giechelend verplaatsen we ons naar voren. Een vrouw lacht wat mee en vraagt wat er is. we vertellen het haar en ze zegt het tegen de chauffeur. Die neemt geen risico en checkt de boel zelf even. En verlaat vervolgens de bus.. Een andere vrouw tegenover ons begint te grappen over bommen aan boord waarop een oude tandloze vrouw opstaat en naar de box toeloopt, ermee schudt en vervolgens opent. Daarna opent ze de tas en keert hem binnenstebuiten. Hoofdschudden en mopperend komt ze terug naar voren.. terwijl ze mompelt.. "you people..no bomb.. garbadge only. Not even monney.." De chauffeur komt terug en vraagt waarom ze dat deed. Er had wel een rat in kunnen zitten.. Ze discussieren wat en we gaan door.(met een grappig verhaal)

FIshermans warf is een straat met touristische prulwinkels en t-shirts en eettenten. Ook is hier Madame Tussauds en het rariteitenkabinet. We wandelen er wat en eten een burger bij In&Out (een adres dat ik op aanraden van een stagair kreeg) De burger was inderdaad erg lekker (alles vers en dat proef je). Er staat op de menukaart wel precies bij hoeveel kalorietjes je wegwerkt dus we lopen maar een rondje extra. Moeder is ondertussen minder chagerijnig (wat een beetje volle maag al niet doet met een mens) en rond 11 uur besluiten we de bus terug te nemen.. maar waar.. er staat nergens een bushalte met onze lijn 47. Dan komt er één aan rijden. Welliswaar aan de andere kant van de weg maar we snellen erheen.

Het is het eindstation en we mogen niet instappen. Waar dan wel vragen we.. Nou 3 meter verderop. Iedereen moet de bus uit. Wij gaan 3 meter verder staan. Een groep Fransen komt verward op ons af. Ook zij moesten uit de bus. Op welke bus wij staan te wachten vragen ze.. Nou.. op die.. wijzen wij. Oh.. dan wachten ze maar mee. Een minuut of 5 later gaan de lampen in de bus weer aan. De chauffeur start en komt op ons af rijden. Instappen en gaan met die banaan.. :D Vlak bij het hotel stappen we uit en we gaan maar weer slapen..

Dag ... woensdag, donderdag, vrijdag Santa Cruz

Je raakt de tel kwijt als je een paar dagen op 1 plek zit..

Ik was gebleven bij woensdag. geloof ik... we kunnen ons slecht herinneren wat we gedaan hebben. Vooral wat boodschappen en we hebben gekeken naar surfers die hun best deden mini golfjes te pakken.

's avonds hebben we geminigolf in een piratensetting.. (Ik was steengoed :D) Daarna zijn we doodmoe het bed in gedoken. Je kunt merken dat de activiteit van de laatste 2 weken zich begint te wreken. De kinderen gaan structureel te laat slapen en daar is weinig verandering in te brengen omdat we 1 kamer delen...

Donderdag.. stranddag.. vandaag staat in het teken van de koffers pakken (we willen weten of we niet over de bagae kilo's heen gaan zodat we voor Daan een longboard mee kunnen nemen als koffer) het lijkt te lukken. We houden op de koffers 1 kilo marge.. alles toppen we af tot 22 kilo. We kunnen nog redelijk veel mee nemen als handbagage maar liever niet natuurlijk want daar moet je dan ook weer mee gaan lopen sjouwen.

Vanmiddag hebben we heerlijk aan het strand gelegen. De rode vlaggen hingen te wapperen omdat er erg veel onderstroming is. Ik vind dat niet zo erg, dat is nl een legale reden om de kinderen tot maximaal de knietjes in het water te laten gaan. Ik vind het maar niets met al die haaien en kwallen in het water. De rode vlag was niet eens nodig geweest want op het strand lagen kleine blauwe kwallen dus de kids moesten elkaar overtuigen dat het ok was het water in te gaan. De watertemperatuur was ook niet bepaald aangenaam, maar ze hebben zich prima vermaakt. Blijft gaaf om te poedelen terwijl achter je zeeleeuwen en zelfs dolfijnen zwemmen. (op nog geen 50 meter afstand).
Patrick ging lekker eigenwijs 1 meeuw zonder poot een stukje brood geven met als gevolg dat het binnen 2 minuten net een scene uit de film "birds" was.. een hele grote cirkel meeuwen om de handdoeken van ons heen.. ontkennen had geen zin al keek hij zo onschuldig mogelijk. Ze zijn super brutaal.. kruipen stapje voor stapje dichterbij en pikken in je tas.

Daarna kwam de vloed waarschuwing van de lifeguard.. het water zou de komende 3 uur nog stijgen en wat nu droog was zou hoogstwaarschijnlijk onder water komen te staan.. ehhh ok.. daar wachten we op. Zeker om de dag met een portie leedvermaak af te kunnen sluiten. Schuin voor ons lagen 2 duitse dames te zonnen. Argeloos voor het wassende water met hun rug naar zee een sigaretje roken.. iedere golf was een kanshebber om hen natte voeten te bezorgen.. vriendelijk naar ons lachend, wij vriendelijk naar hen lachen natuurlijk en ondertussen wachten tot ze natte tenen zouden krijgen.. Karma comes back at you of ziets.. DE golf zorgde dat niet alleen de dames maar ook wij en onze buren opsprongen om onze spullen veilig te stellen.

Nog even na zitten lachen en toen afscheid genomen van het strand en 3 grote badlakens. We hadden afgesproken onze oude strandlakens die we de eerste vakantie samen kochten achter te laten. We hopen dat een zwerver er nog iets aan heeft..

Daarna nog een keer lekker gaan eten bij woodstock pizza en ter afsluiting wilden we gaan lasergamen met de kids. Helaas voelt Nynke zich niet lekker dus ik ben met Nynke terug naar het hotel gegaan en Nynke is lekker vroeg gaan slapen. De mannen hebben zich goed vermaakt. Hier kost een potje lasergamen 5 dollar.. scheelt nogal met NL.

Vrijdag.. dag van vertrek naar San Fransisco

Dag 16, 17, 18 en 19 Santa Cruz

Aangekomen in Santa Cruz rond 17.00. Ingechekt in het Best Western.

Onderweg hebben we gegeten bij Panda Express.. een soort chinese fastfood. Och het is weer eens wat anders en je eet in ieder geval geen hamburgers en friet. Er zitten weinig groenten in en de porties zijn enorm en het aantal genuttigde calorietjes wil ik echt niet weten.. maar het smaakte lekker.

Affijn.. Eenmaal ingecheckt zijn we richting de tram gelopen. De tram hebben we niet gehaald want omdat het al weer tijd was om te eten zijn we beland in Woodstock Pizza. We hebben voor 31 dollar onze buiken rond gegeten. Een XL pizza voor 4 met dito salade en een cinamonbread toe. Erbij een (vul aan zolang je dorst heb) drankje en we waren een big happy family..

Daarna richting strand gelopen (omdat mijn verkenner de weg wist zo ongeveer) laten we het er maar op houden dat de genuttigde kilo's er vast weer af waren toen we bij de boardwalk aan kwamen.

Als echte toeristen riepen de kinderen enthousiast dat ze een zeeleeuw zagen in het water.. ik zag al mensen hoofdschuddend lachen.. geen wonder.. Onder de pier liggen zoveel zeeleeuwen.. Boeien. Wij zijn enthousiast, dus vooruit een foto van iedere zeeleeuw die we zien.. :D
Het is behoorlijk koud in Santa Cruz. De topjes waar Nynke en ik in lopen verraden dat we uit warmere oorden komen. Morgen dus echt de fleecetruien en vesten en wellicht zelfs de lange broeken uit de koffers want we gaan op Walvisvaart... (en op zee kan het nog kouder zijn)

Na onze ogen uitgekeken te hebben op de boulevard. (het is een pretpark met achtbanen en vertier) richting huis gelopen.. (Caloriekiller deel 2) Dik na middernacht sliepen we dan eindelijk in een heerlijk bed..

dag 2. Vandaag (5/8) gaan we op walvistocht. Om 14.30 met de boot. Tot die tijd moeten we ons vermaken. Dat lijkt deze vakantie geen probleem. We komen eerder overal tijd te kort.

We zijn richting downtown gegaan met de auto want we moeten ons om 13.30 melden bij het kantoor van Stagnarro.
Parkeren kost hier geen drol.. 1 dollar voor het eerste uur. (ik was 1.50 kwijt voor 2,5 uur)

Wat opvalt is dat het hier erg relaxed is. Als je over wilt steken stoppen auto's voor je, of je voor een zebrapad staat of niet. Er zijn wel veel zwervers. Echt veel.. en bijzondere figuren. Mensen die regelrecht uit het gekkenhuis gekomen kunnen zijn. Bijzonder gekleed lopen ze op straat. we kijken onze ogen uit.

De winkeltjes zijn hier ook anders dan in de steden tot nu toe. Zweverig en heel veel winkels met bijzondere kleding zoals petticoats en jaren 50 en 60 kleding maar ook kleding die voor toneel gebruikt kan worden. Het is dat ik niet veel mee kan nemen in de koffers anders kon ik hier echt loos gaan (en Nynke ook).

Onderweg als lunch een stuk pizza van 1 euro gescoord.. (op aanraden van een zwerver.. I'ts the best.. really.. got to try it) en och het was prima als lunch..

Daarna richting het kantoor om ons te melden voor een "verlanglijstuitje" de walvisttocht.

Vanaf het kantoor was het een kwartiertje rijden naar de haven. Het stonk er enorm. Achteraf bleek dat er een hele school ansjovis dood is gegaan in de baai.. gunstig voor de walvissen, vogels en zeeleeuwen maar het stinkt vreselijk. In de baai is weinig zuurstof in het water en daar gaan de ansjovis van dood..

De boot was mooi en nog niet voor de helft gevuld met bezoekers (fijn voor de foto's). Het weer was gunstig. Open en niet al te koud of te warm. We hadden ons goed voorbereid met regenjassen en fleece en lange broeken.. geen spijt van.. op zee was het inderdaad fris.

We voeren Monterey baai in. De baai is als de Grand Canyon. er zijn scheuren die mega diep zijn. Daardoor komen de walvissen hier dicht bij de kustlijn.

We werden geïnstrueerd waar we op moesten letten en verwachtingsvol gingen we op weg.

Nynke zag een blauwe haai naast de boot.. (Oh ja.. die zwemmen hier ook, hoewel de great white had de bootsman niet vaak gezien nog maar ja die is er ook). We zagen ook dolfijnen en zeeleeuwen die naast ons zwommen. Na een uur turen over het water begon ik te vrezen dat we tot de 10 procent zouden horen die walvisloos naar huis zouden gaan maar gelukkig riep een Franse of Canadese mevrouw naast me.. SPOUTTT.. en de eerste walvis was gespot. Hoe indrukwekkend.. Een bultrugwalvis.. in het echhie..

De kapitein was niet onder de indruk (en we zagen de eerste walvis niet meer) dus we gingen verder. Daar stuitten we op een groepje walvissen die even een showtje weg gaven. Gigantisch gaaf. De ene staart na de andere zwaaide naar ons. Ze klapten met hun vinnen op het water en zwaaiden met de zijvinnen. We waren zo dichtbij dat toen er eentje naar boven kwam om te ademen ik de spetters in mijn gezicht kreeg (niet echt fris overigens..)

Als toetje sprong een walvis uit het water.. (en ik was de lucky basterd die de camera nog in handen had en op tijd kon afdrukken..) Daarna sprong er nog één. Mega gaaf.

De schipper nam de tijd (de tocht duurt 3 tot 4 uur) En zelfs die tijd was me te kort. We hadden nog wel uren kunnen blijven kijken. De terugvaart ging in enorm tempo. Het water klotste over het dek dus we zijn lekker binnen gaan zitten. (Behalve Daan want die houdt wel van een zeedouche natuurlijk)

Eenmaal terug nog wel 100 keer gezegd hoe gaaf en bijzonder dit was.. (dit neemt niemand ons meer af zeggen we steeds)

Daarna richting boulevard gereden. Het was dollarnight op de boulevard dus alle ritjes waren 1 dollar. Man en kinderen hebben de bijzondere oude achtbaan gedaan en nog vele andere ritjes. Daarna wat gegeten.. (fish and chips voor Nynke en mij en die was heerlijk) als toetje hadden de kids een suikerspin die net als hotdogs 1 dollar kosten omdat het retronight is.

We hebben ons enorm vermaakt. Ik heb nog even zitten kletsen met een amerikaan om de tijd te doden terwijl ik zat te wachten.

We zijn samen het spookhuis in geweest. En toen het park om 23.00 dicht ging zijn we eruit gegaan. Doodop het bed in gedoken.

Dag 3 - woensdag 6 augustus (vertel ik morgen..)nu gaan we richting boulevard om te midgetgolfen...

Dag 15 en 16 - Yosemite dag 1 en 2 en de reis naar Santa Cruz

Vandaag eerst even wat rondgereden in Chowchilla omdat we een fossielen museum wilden bezoeken. Dat ging pas om 11 uur open en we besloten het toch maar over te slaan.

Op naar Yosemite. Het oudste (eerste)nationale park in Amerika. Onderweg kwamen we een treintje tegen. Een oude stoomloc. Spontaan besloten een ritje mee te rijden. Duurt een uurtje, dus dat moet kunnen. Super leuk om aan boord te zitten, ritje was verder niet heel bijzonder.
Daarna door richting het park. In een paar delen van het park groeien de enorme Sequoia bomen. We zetten koers naar Mariposa Grove. Eenmaal daar aangekomen was de weg afgezet en moesten we naar Wawona rijden (4 mijl) om daar een shuttlebus richting het park te nemen. Het was overduidelijk zondag. Het was erg druk en het was moeilijk een parkeerplek te vinden. Na een beetje aasgieren hadden we een plekje en konden we met de shuttle mee.
In de Mariposa Grove hebben we een kleine route gelopen om een paar van die enorme reuzen te zien. Die zijn minstens 2000 jaar oud. Ze hebben al meerdere bosbranden overleefd. Dat zie je aan devoet van de boom. De bomen zijn afgeschermd met hekken omdat je (zo hebben we geleerd van de ranger) de wortelpartij beschadigt als je erom heen loopt te stampen.

De bomen zijn zo groot dat ze amper te fotograferen zijn. Het was een mooi wandelingetje maar helaas zijn de blaren van Patrick nog altijd niet genezen dus meer dan een paar kilometer wandelen zit er niet in.

Daarna hebben we glacierpoint bezocht. Een schitterend uitkijkpunt op 2199 meter hoogte, te bereiken via een smalle weg met haarspeldbochten en meerdere herten die je aanstaren vanuit de berm. Doodeng omdat ze ieder moment de weg op kunnen springen. Maar het uitzicht was geweldig. De wc's ter plekke waren smerig. Het zijn een soort dixie's die enorm stinken.. maar ja als je moet dan moet je.. dus neuzen dicht en gaan met die banaan.. (BAH BAH BAH)

Bij de parkeerplek stond een ranger die een fireupdate deed.. best even schrikken. Vlak bij El Portal waar we die nacht zouden slapen woedde een grote bosbrand. De ranger vertelde dat de hotels en wegen weer vrijgegeven waren maar dat er nog wel behoorlijk rook was. Droogte is een enorm probleem in dit gedeelte van Californië.

Omdat het al laat begon te worden enwe niet in het donker de berg af wilden dalen zijn we richting hotel gaan rijden. (De afstanden op de kaart zijn altijd kleiner. Het was al met al nog bijna een uur rijden naar het hotel.

Het hotel was net buiten het park en de man achter de balie vertelde me dat ze niet dicht zijn geweest tijdens de brand maar dat ze wel goed uitzicht hadden op de rook. We roken het er ook nog een beetje buiten. Patrick en de kinderen hebben zich nog wat vermaakt bij het hotel en ik ben wat gaan rusten en slapen. Ze hebben een soort gamehal gevonden en met een gewonnen angrybird licht en stuiterbal kwamen ze thuis.

De volgende ochtend hadden we geen ontbijt bij het hotel. We hadden brood gekocht en hebben lekker broodjes gegeten met ham, kaas en gejatte pindakaas en jammetjes uit eerder bezochte hotels.. tja we blijven Nederlanders.. Na het ontbijt dag 2 in Yosemite en de reis naar Santa Cruz..

Dag 2 in Yosemity.. Richting het park gereden. Daar eerst de Bridalveil Fall bezocht. Van de waterval is niet veel over met de droogte.

Blijft een vreemde ervaring dat er op de parkeerplaats berenboxen staan waarin je etenswaren kunt (of moet) achterlaten om niet je auto opengebroken aan te treffen door beren. Patrick vond het niet nodig daar gebruik van te maken. Ik heb de filmpjes op Youtube gezien en loop dan toch echt niet heel erg rustig. Maar goed.. het was een kort wandelingetje en gelukkig bij terugkomst bleek mijn angst onterecht. Ik zeg: "better safe than sorry".

Na de Bridalveil Fall een blik geworpen op El Capitan. Een enorme rots. Daarna door naar het visitorscenter van het park. Daar een film gekeken over Yosemite en het ontstaan ervan en door het museum gelopen. Complimenten voor de verzorging van alle national parcs. De visitorscenters zijn informatief, schoon en goed opgezet. Overal zijn waterpunten en toiletten die goed onderhouden zijn. (In ieder geval in gebieden waar ze waterafvoer hebben)

Achter het visitorscenter was een indianendorp nagemaakt. Na daar even gekeken te hebben de auto maar weer in omdat het toch weer een rit is van een dikke 4 - 41/2 uur richting Santa Cruz.

De route naar Santa Cruz was eigenlijk behoorlijk saai.. en dus lang.. Santa Cruz maakt gelukkig een hoop goed...

Dag 13 - Death Valley naar Chowchilla

Vandaag was een reisdag.. niet veel over te vertellen. Lang in de auto gezeten. Onderweg gestopt en loos gegaan op Halloween spullen in een dollarstore. Moet natuurlijk wel allemaal de koffer in.. :D (en de grens over.. ik zeg.. doodskoplolly's en afgehakte vinger winegums.. )

Chowchilla is een plattelandsstadje aan de rand van Yosemite. Dat gaan we morgen bezoeken.